Mythische schepping van Japan
 |
Izanami en Izanagi op de
zwevende hemelbrug, van |
De oude (shinto)mythologie en daarmee de schepping van Japan, staat
opgetekend in de oude boeken Kojiki (in 712) en Nihon shoki of Nihongi (in 720).
Volgens deze verhalen heerste er eerst chaos en uit die chaos condenseren hemel en aarde,
die zich van elkaar scheidden. Daarna ontstonden er een aantal generaties goden, en twee
van die goden waren Izanagi(-no-mikoto) en Izanami(-no-mikoto), broer en zuster. Zij
kregen opdracht van andere goden om Japan te stichten. Daartoe stonden zij op de zwevende
hemelbrug en Izanagi stak een met juwelen bezette speer (ook wel de hemelse speer genoemd)
in het water van de oerzee onder zich, roerde zodat het water ging stollen en bracht de
speer weer omhoog. Uit de druppels die eraf vielen, vormden zich een eiland.
Op dit eiland gingen Izanagi en Izanami wonen. Uit Izanami ontstond als vrucht van haar
schoot de Japanse archipel en nog een aantal goden. Als de vuurgod wordt geboren sterft
Izanami. Na een bezoek van Izanagi aan Izanami in de onderwereld nam hij een bad in de
rivier Tachibana en hierbij ontstond weer een aantal goden en werd hij dus vader van o.a.
de Zonnegodin, Amaterasu en haar broer Susanô, de Windgod die over de zeeën moest
heersen. Susanô haalde erg veel kattenkwaad uit en hoewel Amaterasu veel van haar broer
hield werd het haar toch te veel en verdween zij in een donkere grot, zodat het zonlicht
van de aarde verdween. De andere goden probeerden Amaterasu uit de grot te lokken. Ze
lieten hanen op een verhoging luidkeels kraaien, als om een nieuwe dageraad aan te
kondigen, hingen sikkelvormige juwelen in de bomen en plaatsten een spiegel tegenover de
ingang van de grot. Daarop begon de Vreselijke Hemelvrouw, Ame no Uzume, te dansen en
omdat dit verleidelijke en wulpse dansen werden, hadden de andere goden veel plezier en
moesten hard lachen. Hierdoor werd Amaterasu nieuwsgierig en keek naar buiten. Meteen werd
haar de spiegel voorgehouden en gezegd dat er een nieuwe zonnegodin was gekomen. Amaterasu
werd kwaad, kwam naar buiten en direct werd de grot achter haar gesloten zodat er weer
licht was. Het is deze bronzen spiegel (de Yata no Kagami) die nog steeds als één van de
drie keizerlijke regalia bewaard wordt in de tempel van Ise. Daar is ook de grot waar
Amaterasu zich verschool. De andere twee regalia zijn een halsketting met de genoemde
sikkelvormige juwelen (de Yasakani no Magatama) en een groot ijzeren zwaard (de Kusanagi
no Tsurugi). Susanô werd vanwege zijn wandaden namelijk verbannen naar het Land van de
Duisternis en vocht daar met een grote draak met 8 staarten. Hij overwon deze draak en
één van die staarten was een zwaard. Dit zwaard is de derde van de regalia.
Het bovengenoemd kraaien van de hanen die op een verhoging zaten, leidde tot een bekend
symbool van het shintô, namelijk de torii (tori-i). Tori betekent vogel of haan en de
tweede 'i' betekent iets van wonen of gehuisvest zijn. Voor een afbeelding van een torii
zie de pagina over het shinto.
De kleinzoon van Amaterasu, ene Ninigi, daalde af uit het godenrijk naar het land Japan en nam de drie genoemde regalia mee. Deze worden nog steeds overgedragen aan een nieuwe keizer bij zijn installatie. De kleinzoon van Ninigi, Jimmu, veroverde Yamato, een gebied ten zuiden van het huidige Kyoto, en stichtte daar een soort koninkrijkje. Dit wordt gezien als de stichting van Japan en vond plaats in 660 v. Chr. Men moet wel bedenken dat dit verhalen zijn die pas in de 8ste eeuw zijn opgetekend aan de hand van overgeleverde verhalen, die zeer waarschijnlijk op diverse punten (misschien wel op de meeste punten) zijn aangepast. De eerste keizer waarvan men iets weet is de 15de keizer, Ojin. Hij was keizer aan het einde van de 4de, begin 5de eeuw n. Chr. Het grappige is dat juist deze keizer een 'echte' kami is geworden en nu wordt geëerd als de kami Hachiman, de oorlogskami.
